20 jaar, wat een mooie tijd!

20 jaar is een hele tijd! 20 x 4 dagen à 30, 40 of 50 kilometer per dag, dat is respectievelijk 2400, 3200 of 4000 kilometer per IWO-wandelaar. Da’s niet niks :-).

In 2000 begonnen we met zo’n 24 personen in De Hoogewaard bij Annie en Henk. Op René en Albert na had nog nooit iemand 1 kilometer 4-daagse gelopen. Iedereen was zo blue als maar kon. In dat 1e jaar bestond de organisatie uit 2 personen namelijk Ilonka en René, hadden we een begrotinkje van 5.000 gulden en bestond de verzorgingspost uit 1 busje met de achterklep open en 2 klapstoeltjes met een visparaplu. De masseur had ook ontbijtdienst en we hadden 4 verzorgers.

Nu bestaat de organisatie uit 7 personen en is de begroting aanzienlijk groter. We hebben 2 verzorgingsposten en 2 schuren vol materialen. Je kan je vandaag de dag niet meer voorstellen dat je met gemak in januari/februari nog een groepsaccommodatie vindt op 18 kilometer afstand van het Keizer Karelplein die dan nog beschikbaar is in de 4-daagse week. Dat is tegenwoordig onvoorstelbaar. De 4-daagse is een hip evenement geworden!

In de jaren bij De Hoogewaard is veel gebeurd. We vielen op voor Stichting Boemerang, voor Stichting Stamceldonor, de Ronnie Tober Foundation en Stichting Kinderdroomwens.
Er kwamen 2 huwelijken en 2 baby’s voort uit IWO.  

We bietsten originele sport-items bij clubs en sporters, met handtekeningen van diezelfde sporthelden en hielden een online sportveiling voor Frank Le Pair zodat hij zijn peperdure injecties kon betalen waardoor hij uiteindelijk zijn kanker overwon!
We werden de hele week gevolgd door SBS6 en René en Leon waren even net zo beroemd als ‘Arnie uit Goede Tijden’ :-). Hun namen werden geroepen vanaf de tribunes, het was heel onwerkelijk! Nog beroemder dan de Tokkies, die ook hoogtij vierden in die tijd.

We namen 2x een CD met een eigen lied op. De eerste keer met Ronnie Tober ‘De Wandelexpress’ en de tweede keer met Bennie Solo ‘Wij lopen de 4-daagse’. In beide gevallen ging/gaat de opbrengst volledig naar de respectievelijke goede doelen.

We kwamen in de Telegraaf, op de voorpagina nog wel. Hoe onwerkelijk was het dat we ‘s-morgens tijdens de eerste kilometers, onwetend, gebeld werden door vrienden die in Griekenland op vakantie waren en ons daar op de voorpagina van de Telegraaf zagen prijken. Het was werkelijk waar hilarisch!

Twee keer werd IWO genomineerd voor de Louise de Brauw Prijs. In 2008 en 2009. Daar mogen we echt trots op zijn want hebben we hier, in dit nieuwsbericht,  een paar hoogtepunten aangehaald van de eerste 15 jaar IWO, er zijn er nog teveel om op te noemen. IWO doet waar het goed in is, verschil maken voor de zwakkeren in onze samenleving!

2013 was een bijzonder IWO Jaar. Dat jaar liepen we speciaal voor onze lieve vrienden Eddy en Rianne. Eddy had kanker en wist dat hij daaraan zou overlijden. Omdat hij een sportman puur sang was had hij zich tot doel gesteld 1x de Nijmeegse 4-daagse te lopen. Tot op de dag van vandaag als iemand over doorzettingsvermogen begint denk ik aan Eddy. Meer dan 1000 kilometer getraind, geoefend met zijn stoma, hoe lang kon hij het volhouden voordat het verschoond moest worden … de temperaturen in die 4-daagse waren extreem warm. Het tape liet los, het was een regelrechte uitdaging voor hem en Rianne die niet alleen zelf moest zien dat ze de klus klaarde maar ook nog eens de zorgen had om haar man en zijn medische toestand. Als kroon op hun prestatie werden zij die week gevolgd door TV Gelderland. Mooi maar tegelijkertijd leverde ook dat weer extra druk op want ze moesten er wel voor zorgen dat ze op bepaalde tijden op de afgesproken plekken waren. Een extra pauze tussendoor was er niet bij voor deze kanjers! Foto: Eddy met witte pet en zonnebril, Rianne met roze pet)

Omdat De Hoogewaard niet meer paste bij de visie van IWO, we waren elkaar ontgroeid, letterlijk en figuurlijk, daar is niks mis mee, dat gebeurt gewoon verhuisde IWO in 2015 naar De Dijkgraaf in Maasbommel. Het was daar dat we groeiden van 35 naar 50 personen en dat we gingen opvallen voor Fieldwork Foundation. 12,5 jaar hadden we Stichting Kinderdroomwens ondersteund en op de kaart gezet. Het was tijd voor verandering.

Nu zijn we wederom 5 jaar verder en vieren we ons 20 jarig bestaansjubileum als groep. In de loop van de jaren zijn heel veel mensen de IWO deur gepasseerd, zowel naar binnen als naar buiten. Soms vrijwillig en soms niet. Ook dat hoort erbij. We hebben een aantal IWO’ers verloren aan die vreselijke ziekte, Eddy Dijksman, Fred Schoenmakers en Bep Nederhof (moeder van IWO). Ook dat hoort helaas bij het leven.

Eddy                                      Fred (rechts naast René)     Bep (rechts naast Gervaise)

Als het aan ons ligt zijn we nog lang niet klaar met opvallen. Ik zou zeggen: hou deze website en onze facebookpagina goed in de gaten en wie weet, tot gauw!