Verslag van de Sponsorloop Apeldoorn – Nijmegen
Eindelijk was het dan zover, 17 februari 03.15 de wekker gaat af. Vroeg uit de veren en klaarmaken voor de wandeltocht van Apeldoorn naar Nijmegen via Eerbeek – Posbank – Rheden – Velp – Arnhem naar Nijmegen. Een afstand van zo’n kleine 58 kilometer.
Met 4 andere IWO’ers startten we in Apeldoorn, Mieke Rutten, Maroeska Keizer, Gerrit Kolk, Jacqueline Richter en ikzelf (René Nederhof). Rond 04.20 uur verzamelden we bij het ROC, hoek Kayersdijk. Mooi moment voor een 1e groepsfoto!
De sfeer zat er meteen goed in en er werd lekker met elkaar gekletst over van alles. Geen ochtendhumeuren ?. Vlak voor Beekbergen kreeg Gerrit het heldere idee om een stukje af te snijden via een donker weggetje. Dus, volgzaam als wij zijn, hup er achteraan als makke lammetjes om er vervolgens achter te komen dat we alleen maar een lusje liepen om vervolgens weer uit te komen op het stuk waar wij de weg waren ingeslagen. Dat was ‘ommetje’ nummer 1, metertje of 300.
Via Beekbergen liepen we op het fietspad richting Loenen toen we plots wat hoorden aankomen. Deze weg was echt super donker en na veel turen en luisteren zagen we een scooter met flinke snelheid onze kant op komen. Op een afstand van zo’n 200 meter kreeg de bestuurder ons ook in de gaten en week hij uit naar de hoofdrijbaan. 5 mensen in het donker vertrouwde hij niet, denk ik. Net als wij dat vonden, heel bijzonder, midden in de nacht een scooterrijder zonder licht en met capuchon op. We vervolgen onze weg naar Loenen totdat we ons ineens een rotje schrokken van 2 honden die vanuit het niets, nog steeds in het donker, begonnen te blaffen. Op dat moment hadden we het met elkaar net over ‘wilde zwijnen en zo’ dus die honden deden een extra duit in het ‘schrikzakje’. Dat waren even twee spannende momenten in een kort tijdsbestek van zo’n 10 minuten.
Gelukkig werd het wat lichter en kwamen we in Loenen onze verzorger/chauffeur Ard tegen die op dat moment voor de 2e keer onderweg was naar Eerbeek. Omdat Ard s-morgens was wakker geschrokken en niet op de klok had gekeken had hij om 04.20 uur ook al in Eerbeek gestaan. Nog duf van de slaap en geheel verbaasd dat huize Strijker nog in het donker was gehuld, appte hij met Petra, die hem er fijntjes op wees dat hij pas tegen 07.30 uur in Eerbeek verwacht werd. Soort van zomer/wintertijd vergissinkje ?. Willem Strijker daarentegen was zich s-nachts rot geschrokken van de ronkende motor en vermeende inbreker en had alarm geslagen. Laten we het zo zeggen: Ard is ter nauwer nood aan een schot hagel in zijn kont ontkomen hahahahaha.
Tegen 07.25 uur werden wij hartelijk ontvangen in Eerbeek bij Mini en Willem Strijker. Onder het genot van een heerlijke kop koffie of thee konden wij ons even lekker opwarmen bij hun thuis.
Na een klein half uurtje gingen we weer op pad en sloot Willem aan bij de groep. Op zijn aangeven vonden we de snelste route naar de Posbank. Onderweg kwamen we IWO’er Gerrit van de Vooren tegen die toevallig onderweg was voor een klus. Altijd gezellig! Na zo’n kleine 4 kilometer waren de wegen richting de Posbank spek- en spekglad en moesten we echt uitkijken om niet op onze snuffel te gaan. We besloten om naast de paden te gaan lopen, net in de berm. Daar zaten echter weer veel hobbels en kuilen in door de wilde zwijnen wat weer een extra belasting was voor de enkels, voeten en andere gewrichten. Alles werd echter beloond met een prachtig uitzicht over de Veluwe met al die bizons en de opkomende zon. Dit was voor ons op die vroege morgen echt enorm genieten. Wat een kadootje!
Na een paar foto’s liepen we door en waren we vrij snel boven op de Posbank. Een hele overwinning! Zo vaak loop je immers niet van Apeldoorn naar de Posbank, toch? Nadat we ook hier weer een leuke groepsfoto gemaakt hadden liepen we richting onze 1e verzorgingspost die beneden op ons wachtte bij de rotonde in Rheden. Super gaaf was het dat een paar mensen ons tegemoet liepen, Ria, Tom en Richard. Op de post aangekomen kwamen er een paar kleine probleempjes aan het licht zoals ‘de teen van Gerrit’, ‘de heupen van Jacqueline en Maroeska’. Gelukkig konden we op de post even onze rust pakken en werden we door Ard, Ria en Petra in de watten gelegd. In Rheden, we hadden er toen 32 kilometer opzitten, hield Jacqueline het voor gezien want zij moest s-middags nog naar de voetbal om daar het 1e elftal te masseren naar een overwinning! Tom Geurink sloot vanaf daar aan, dus het aantal bleef 5 en de route ging verder richting Velp, nog zo’n kleine 5 kilometer. Daar zouden we ook een kleine pauze houden bij Léon en Mieke en kon de verzorgingspost haar warme water bijvullen.
Rond 12.00 uur kwamen we aan in de Kerkallee in Velp. Daar werden we opgewacht door onze verzorgers en 3 lopers die vanaf daar zouden aansluiten, Rianne Willems, Rob Obdam en Léon Nederhof zelf. Helaas besloten Gerrit en Maroeska het daar voor gezien te houden. Zij hadden te veel last van hun blessures. Trots konden zij zeker zijn op zichzelf. De teller gaf in Velp namelijk 38,6 kilometer aan. Na een lekker bakkie (dank je wel Mieke!) ging de tocht verder naar Elst, naar de, van de 4daagse welbekende, carpoolplaats aan de Sillestraat (A 325).
In Elst zullen onze verzorgers staan met de 2e verzorgingspost en daar treffen we ook Petra en Ben van Ditshuizen met een door hen gesponsord ‘rondje ouderwetse erwtensoep’. De route was (te) simpel, je loopt van Velp, via het Velperbroek naar het Gelredome, slaat linksaf en loopt langs de A325 naar de carpoolplaats, afstand zo’n kleine 15 kilometer. Appeltje Eitje. Of toch niet? Nee, niet als je er een paar tussen hebt lopen die denken dat het via Huissen korter is. Nou ja, meeste stemmen gelden, dus hop via Huissen. Inmiddels sloten nog 3 lopers aan, Frans, Ita en Ingeborg Pronk. Gezellig via het centrum van Huissen wat bekend terrein is vanwege de 4daagse route liepen we lekker door maar na een tijdje kregen Mieke en ikzelf (René) toch wat kleine vermoeidheidsprobleempjes. Best normaal na zo’n lange afstand toch?! We besloten 5 minuutjes pauze te nemen en iedereen keek naar Leon en Tom voor het vervolg van de route. Stukje verderop linksaf en dan r…. uh li……. en daar stond ineens Ben van Ditshuizen met zijn auto. Hij was maar eens komen kijken waar we bleven haha …. De verzorgers stonden inmiddels al ruim 3 uur op de post te verkleumen, de snert was al 2x opgewarmd en sponsor (en loopmaatje van Léon en Tom) John Obdam zijn bier zou warm geworden zijn als het niet zo koud was geweest. Na een paar minuten besloten we linksaf te gaan en daarna weer rechts en de weg te volgen. Er kwam voor ons gevoel geen eind aan maar goed, gewoon doorstiefelen en uiteindelijk zagen we heeeeel in de verte de snelweg tussen Arnhem en Nijmegen, de A325, waar wij naartoe moesten. We roken de heerlijke erwtensoep en kwamen, uiteindelijk, na een omzwerving van 6,2 kilometer, aan op de 2e verzorgingspost waar we heerlijk in de watten werden gelegd. Lekkere erwtensoep en een heerlijk koud biertje (of wat anders warms). Twee bakken snert verder besloten we besloten we de kortste route naar Nijmegen te lopen en niet meer via Bemmel de 4daagse route te volgen. De af te leggen afstand was altijd nog 11,9 kilometer tot de Molenstraat, terras Van Buren. Vanaf deze post sloot Danielle Blom ten Pas aan die tot op dat moment had meegedraaid in de verzorging.
Veel kletsen, plezier maken, diverse luchtjes verspreiden door Leon en melig worden totdat we de schitterende Waalbrug zagen tijdens de ondergaande zon. Dit was voor mij een mooi maar ook emotioneel momentje om dit mee te maken na zo’n wandeling vanuit Apeldoorn. Nog ff doorstappen, een stukje door het centrum en de Molenstraat in. Daar zaten alle verzorgers, Petra en Ben, Gerrit en Maroeska en Tanja, onze lieve vriendin, op het terras voor een warm onthaal. Compleet met geplante IWO-beachvlag in de olijfboom, als fictief eindpunt, konden we eindelijk genieten van onze overwinning die, dankzij de extra lusjes in de ochtend en middag neerkwam op 64 kilometer van Apeldoorn naar Nijmegen! Nu is het tijd voor BIER EN BITTERBALLEN!
Alle verzorging, vrienden, kennissen, sponsors enorm bedankt voor jullie bijdrage en ondersteuning. We hebben een supermooi bedrag opgehaald voor Stichting Fieldwork Foundation wat we op 16 juni per cheque zullen overhandigen aan Robbie Veenendaal tijdens de unieke Ina tot Ina tocht. Ook zo’n pareltje in de IWO-wandelgeschiedenis. Wie weet, volgend jaar? Wie gaat er nog een keer mee van Apeldoorn naar Nijmegen?
Wil je alle foto’s bekijken, klik dan hier voor het fotoalbum.
